Als je in de huidige tijd werkelijk effectieve hulp wilt verlenen, moet je van goede huize komen. Wat jij wilt is mensen met problemen ondersteunen zodat problemen opgelost of in elk geval hanteerbaar worden. Maatwerk, van mens tot mens, waarbij jij jouw expertise inzet om een ander verder te helpen.
Dat hoeft niet zo ingewikkeld te zijn, zou je denken.
Punt is dat het niet zo simpel is.
MaakbaarheidDe trend in zorg- en hulpverlening is om mensen in overzichtelijke vakjes onder te brengen en dan een aanbod op hen los te laten. Dat noemen we dan wetenschappelijk onderbouwd, ook wel evidence based. Alles moet SMART en overzichtelijk: als je hier een kwartje ingooit, rolt er daar een voorspelbaar resultaat uit.
Hokjes, vakjes, protocollen, regels en lijsten, vooral veel lijsten.
Met als triest resultaat dat te veel mensen van het kastje naar de muur gestuurd worden, met een kluitje in het riet belanden of worden opgeknipt in hapklare brokjes voor hulpverleners die niet meer de hele mens zien.
Wie is belangrijk? De organisatie of de hulpvrager?
Als je geen hulp nodig hebt, denk je er nooit over na. Dan verdiep je je niet in de mogelijkheden, dan ben je niet bezig met instanties en organisaties.
Logisch en heel gezond.
Hoe anders is het als je er zelf niet meer uitkomt en hulp nodig hebt. Op dat moment ben je kwetsbaar en zoek je houvast en perspectief. Afgaande op informatie die door hulpverlenende instanties wordt geboden, denk je dat het goed gaat komen en je legt, soms met grote tegenzin, je vertrouwen in handen van de hulpverlener.
In het huidige systeem is het vervolgens geen uitgemaakte zaak dat jouw probleem dan opgelost wordt en dat komt voornamelijk doordat hulpverlenende instanties aanbodgericht denken. Hun bestaansrecht moet beschermd worden, hun agenda is belangrijk, hun werkwijze is leidend en zij zetten de route uit. Dit is nog steeds zo, ondanks het feit dat zij al jaren weten dat uitgaan van de vraag betere resultaten levert. Maatwerk dus!
Met als triest resultaat dat mensen jarenlang van de ene wachtlijst naar de andere gaan, dat de problemen zich verdiepen en ze uiteindelijk niet meer te helpen zijn, omdat ze TE complex gevonden worden.
Verantwoordelijkheid
Het huidige systeem maakt het ook heel makkelijk om professionele verantwoordelijkheid te ontlopen. Er wordt veel mondeling gedaan, er wordt weinig objectief gerapporteerd en op het moment dat een hulpvrager het niet eens is met de hulpverlener, sluiten de rijen zich en wordt de verantwoordelijkheid bij de hulpvrager gelegd.
Met als triest resultaat dat de juiste hulp niet of veel te laat ingezet wordt, waardoor hulpvragers nodeloos lang “in de wacht staan” in hun eigen leven.
Hoe dan wel?
De ongemakkelijke waarheid is dat we allemaal mensen zijn. Niemand is immuun voor problemen, niemand komt ongeschonden zijn leven door, ieder mens heeft beperkingen. In ieders leven kan een moment komen dat hulp nodig is.
De hulpverleners van ZON realiseren zich dat elke dag en van daaruit verlenen zij hulp op basis van gelijkwaardigheid.
Het gaat niet om ons en ons ego, maar om de ander en zijn mogelijkheden, hoe beperkt soms ook. Gelijkwaardigheid betekent dat wij onze expertise inzetten om de ander verder te helpen.
Daar gebruiken wij drie principes voor:
Verbinding
Kennis maken, ont-moeten en nieuwsgierigheid opwekken. Wij zetten ons in voor het vergroten van een gevoel van veiligheid, vertrouwen en ontspanning bij de hulpvrager.
Eigen regie
Samen met de hulpvrager zoeken wij naar het evenwicht tussen 1) zelf doen, 2) samen doen en 3) overnemen. In de praktijk betekent dat de hulpvrager zich gaat realiseren dat hij/zij meer kan dan gedacht. Door naast mensen te gaan staan, geef je ze net dat zetje waardoor zij een succeservaringen opdoen.
Perspectief
Mensen die zijn vastgelopen, lijden onder langdurige of chronische stress en dat maakt vaak dat zij één van de drie overlevingsstrategieën laten zien: vechten, vluchten of bevriezen. Als zij dit bij zichzelf gaan herkennen, kunnen zij zelf weer in beweging komen en daar is ons werk op gericht. Wij luisteren vooral veel, benadrukken de positieve dingen die mensen zelf noemen en dagen hen uit om buiten hun comfortzone te gaan kijken.
Onze werkwijze vereist een andere kijk op mensen én op hulpverlening.
Het vraagt verbinding, vertrouwen en professionele betrokkenheid. Het vraagt zelfstandig blijven denken, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen handelen en soms nét dat extra stapje te zetten. Het vraagt om samenwerking op verschillende niveaus en om nieuwsgierigheid naar anderen. Het vraagt om zelfinzicht en zelfkennis, om eerlijkheid en oprechtheid, om tijd en aandacht voor het proces én om bewustwording.
Zeker weten dat er meer hulpverleners zijn zoals wij. Wat wij helaas nog te vaak horen, zien en meemaken is dat er nog veel meer hulpverleners zijn die niet zijn zoals wij. Er is dus nog genoeg werk aan de winkel.
karen@zorgondernemendnetwerk.nl of 06 24 82 29 62.
SAMEN STAAN WE STERKER
