Gehoord en gezien worden is een basisbehoefte van mensen. Niet gehoord worden leidt tot frustratie, angst en boosheid. In de huidige samenleving zie je daar elke dag voorbeelden van. Als je het terugbrengt naar de kern, dan heeft het te maken met machtsverhoudingen, desinteresse en het spelen van spelletjes.
Twee pijnlijke voorbeelden hiervan zijn de situatie in Groningen en de toeslagenaffaire. Eerst werden mensen jarenlang afgeblaft, opgejaagd en genegeerd en toen dat niet meer lukte, begon het tegenwerken, zoet houden en minimaliseren van de problemen.
Bestuurders lijken wel allemaal dezelfde cursus “afwimpelen en wegwuiven” te hebben gevolgd en het frustrerende is dat er weinig aan te doen lijkt, zolang zij volharden in die werkwijze. Ik zie vier patronen steeds terugkomen:
a) Verdeel en heers:
Een beroep doen op de individuele verantwoordelijkheid van mensen en de schuld bij hen leggen. Hierdoor ontstaat een soort morele verhevenheid waarbij de ene groep mensen de andere ter verantwoording gaat roepen en er een tweedeling ontstaat. Mensen gaan elkaar controleren, maar vergeten dat wij, als individu, lang niet zoveel invloed hebben op de grote problemen van deze wereld.
b) Negeren en verschuilen:
Niet ingaan op bezwaren of gewoon helemaal niet meer reageren.
c) Pappen en nathouden
Commissies, werkgroepen en taskforces instellen om te onderzoeken wat al duidelijk is, waardoor een spoedige afhandeling gegarandeerd jaren op zich laat wachten.
d) “jij-bakken” om de aandacht en de schuld te verleggen
Roepen dat “we wel wat beters te doen hebben dan op elke slak zout leggen”, terwijl het achterliggende probleem wel degelijk aandacht behoeft. De minister president liet afgelopen dagen een perfect staaltje hiervan zien, geen verantwoordelijkheid nemen en de schuld bij de ander leggen omdat die zo “zeurt”, terwijl zijn gedrag wantrouwen in de hand werkt om zo de aandacht af te leiden.
Ik vraag me oprecht af waarom het voor de overheid en mensen in dienst van de overheid zo moeilijk is om fouten te erkennen en recht te zetten.
Ingaan op (technische) details en een afwijzende houding maken de kans dat emoties gaan regeren alleen maar groter omdat veel mensen voelen dat er iets niet klopt, maar niet gehoord worden als zij het grote probleem bespreekbaar proberen te maken.
Wat is nou de truc?
Geef jezelf en de ander ruimte om opnieuw te beginnen.
Sta open voor de gedachte dat je er iets mis gaat en dat het geen kwestie is van fout of goed.
Wees nieuwsgierig naar de reden van het schreeuwen, dat maakt dat je rustiger kunt blijven.
Neem even de tijd om duidelijkheid te scheppen, dan kun je makkelijker weer verder.
Zo moeilijk is het allemaal niet en toch…………………….trappen heel veel mensen elke keer weer in de valkuil 🙂
Meer weten over ROND communiceren? Stuur een mail: karen@aansluitenbijcommunicatie.nl of kijk op http://www.aansluitenbijcommunicatie.nl/rond-communiceren/